تفاوت بین LAN سوئیچ و سن سوئیچ SAN Switch : یکی از مهم ترین ابزارهای ارتباطی بین سرورها و دستگاه های ذخیره سازی اطلاعات در شبکه های محلی و منطقه ای سوئیچ های شبکه هستند. این دستگاه ها عمدتاً در لایه های دوم و سوم شبکه کار می کنند. که یکی از بخش های مهم زیرساخت یک شبکه پیشرفته را نشان می دهد.
به طور کلی باید گفت که در بازار انواع تجهیزات شبکه دو نوع سوئیچ برای کاربران مبتنی بر شبکه های LAN و SAN وجود دارد. در نتیجه کاربران با توجه به نیاز شبکه مورد نظر از سوئیچ های مناسب استفاده می کنند. در این مقاله می خواهیم شما را با عصر سوئیچ SAN و تفاوت آن با سوئیچ LAN آشنا کنیم.
سوئیچ SAN چند ساله است:
سوئیچ های SAN شبکه های خاصی هستند که امکان اتصال تعدادی از دستگاه های ذخیره سازی را با سرعت بسیار بالا فراهم می کنند. برای برقراری چنین ارتباطاتی، لازم است از ابزار جداگانه ای برای اتصال شبکه به سرور و POLL (پل ها)، سوئیچ SAN استفاده شود.
در واقع یکی از وظایف اصلی SanSwitch مدیریت ترافیک بین ذخیره سازی و سرور هنگام ارسال داده ها و اطلاعات به مقاصد مختلف است. به طور کلی سوئیچ شبکه این قابلیت را دارد که با ارزیابی اطلاعات مبدا و مقصد را شناسایی کرده و هر یک از بسته های داده را به سیستم مورد نظر و انتخاب شده ارسال کند.
مزایای تعویض سن:
استفاده از سوئیچ نه تنها سرعت اتصال شبکه های ذخیره سازی به سرور را افزایش می دهد، بلکه نقش مهمی در انتقال فضای ذخیره سازی و ترافیک داده در مقادیر زیاد دارد. اگرچه سوئیچ دارای ویژگی هایی مانند تشخیص خودکار پهنای باند، افزونگی و تشخیص شبکه است و استفاده از آن ممکن است عوارض خاص خود را به همراه داشته باشد، اما استفاده از آن مزایای بسیاری نیز به همراه دارد. که شامل:
برای شبکه هایی با راندمان بالا و ارسال داده با زمان کمتر
انتقال داده بدون از دست دادن اطلاعات
افزایش کارایی ترافیک ذخیره سازی
قابلیت تعویض اترنت و SAN به طور همزمان
استفاده از دوران سوئیچ در زیرساخت های SAN بزرگ
از دیگر کاربردهای این نوع سوئیچ می توان به این موضوع اشاره کرد که این سوئیچ یک ارتباط دهنده برای ارتباط بین سرور و محل ذخیره سازی است.
کاربران می توانند از طریق سوئیچ SAN به چندین دستگاه ذخیره سازی مختلف دسترسی داشته باشند.
اتصال به چندین سرور، انتقال سریع داده و ذخیره سازی داده ها از دیگر کاربردهای احتمالی سوئیچ است.
انواع سوئیچ SAN:
سوئیچ های سان سوئیچ در بازار تجهیزات شبکه بسته به عملکرد و کارایی خود در نسخه های مختلفی به فروش می رسند که هر کدام ویژگی ها و قابلیت های خاص خود را دارند. ما دو نوع تغییر سنی داریم:
FC تغییر سن می دهد
این نوع سوئیچ ها بر اساس پروتکل کانال فیبر (FC) کار می کنند. در دو دسته مدولار و ثابت توسعه و به بازار عرضه شد. علاوه بر این، سوئیچ های Sen کاملاً با فناوری فیبر نوری سازگار هستند و نسبت به اترنت کاربردی و محبوب هستند.
سوئیچ های مدولار FC در اصل سوئیچ های کلاس کارگردان هستند که قابل ارتقا هستند و پورت های زیادی را پشتیبانی می کنند. از طرف دیگر، انواع سوئیچ های ثابت دارای تنظیمات ثابت هستند و قابل به روز رسانی یا گسترش نیستند.
عصر سوئیچ های اترنت
اگرچه سوئیچ های سری FC در این صنعت محبوبیت بیشتری دارند، اما نوع اترنت این سری نیز طرفداران زیادی را به خود جذب کرده است. این مدل از دوران سوئیچ های اترنت دارای سرعت قابل توجه 10 گیگابیت و همچنین توان عملیاتی عالی و انعطاف پذیری مطلوب است که باعث محبوبیت این سری سوئیچ شده است.
در غیر این صورت، سوئیچ های اترنت نیازی به پیکربندی یا نصب سخت افزار خود ندارند و بسیار مقرون به صرفه هستند. بنابراین، فرآیند راه اندازی و نگهداری آنها ساده تر از نوع FC است.
انواع پروتکل های سوئیچ SAN و لایه های آنها:
سوئیچ های مبتنی بر پروتکل می توانند متفاوت باشند. ممکن است تعداد پورت های متفاوتی داشته باشند یا از سرعت های متفاوتی پشتیبانی کنند. همچنین ممکن است بسته به معماری خاص سرور، ویژگی های مدیریتی و امنیتی متفاوتی را ارائه دهند. بر این اساس، انواع پروتکل های سوئیچ SAN زیر وجود دارد:
پروتکل کانال فیبر (FCP) پروتکل کانال فیبر
رابط سیستم کامپیوتر کوچک اینترنت (iSCSI).
کانال فیبر روی اترنت (FCoE) کانال فیبر روی اترنت
حافظه سریع روی کانال فیبر (FC-NVMe)
پروتکل N_Port یا Node Port که نشان دهنده نقطه پایانی در لایه فابریک است و برای اتصال بین کارت FC HBA روی سرور یا پورت های ذخیره سازی استفاده می شود.
E_Port یا Fabric Port، پورت های روی سوئیچ که ارتباط بین دو سوییچ و ISL (Interswitch Link) را برقرار می کند.
G_Port یا پورت های اولیه سوئیچ که پس از برقراری ارتباط با گره های دیگر به پورت های دیگری تبدیل می شوند.
انواع لایه های سوئیچ SAN:
به طور کلی، اگر می خواهید دستگاه ها و کلاینت های شبکه را در یک شبکه متصل کنید، سوئیچ لایه 2 یکی از نیازهای اساسی هر شبکه است. در واقع، هم در مراکز داده و هم در شبکه های سازمانی پیچیده، برنامه های کاربردی تجاری و حتی پروژه های پیشرفته، عصر سوییچ مشتری را ملزم به استفاده از لایه های مختلف می کند. معمولاً در دوره سوئیچ پروتکل FC در لایه های مختلف گروه بندی می شوند:
FC-4 یا رابط برنامه، در این لایه پروتکل های SCSI، ATM، IP، HIPP و ESCON
FC-2 یا لایه آدرس دهی. این لایه داده هایی مانند قاب بندی، ترتیب و تبادل را سازماندهی می کند.
FC-3 یا دستگاهی که هدف خاصی ندارد.
FC-1 یا لایه کدگذاری در این لایه کاراکترهای 8 بیتی به صورت 10 بیتی کدگذاری شده و سپس ارسال می شوند.
FC-0 یا لایه انتقال، در این لایه رابط های فیزیکی و رسانه های انتقال مانند کانکتورها و کابل ها و همچنین سرعت انتقال بررسی و تعریف می شود.
سوئیچ LAN چیست؟ سوئیچ LAN:
حال که با توضیحات سوئیچ SAN آشنا شدید در این قسمت از مقاله به تعریف سوئیچ LAN و توضیح تفاوت آنها می پردازیم. همانطور که می دانید LAN یک شبکه کامپیوتری است که ارتباط بین سیستم های کامپیوتری مختلف را در یک منطقه جغرافیایی خاص مانند مدارس، آزمایشگاه ها، ساختمان های اداری و غیره امکان پذیر می سازد.
اکنون این اتصال را می توان با استفاده از کابل اترنت یا فناوری Wi-Fi انجام داد. سوئیچ LAN معمولاً بین سیستم ها از طریق اترنت ارتباط برقرار می کند و می تواند چندین پورت را همزمان پشتیبانی کند. سرعت این دستگاه ها نیز از 1GbE تا 10Gbit متغیر است.
سوئیچ های LAN در واقع توسعه بیشتر هاب هایی هستند که می توانند آدرس ها را بخوانند. پروتکل هایی که معمولاً توسط این سوئیچ ها پشتیبانی می شوند عبارتند از: TCP/IP، TCP/UDP، Apple Tal و IPX. البته امروزه نوع دیگری از سوئیچ های LAN سازگار با فناوری فیبر نوری ساخته شده و به سوئیچ فیبر LAN یا سوئیچ گیگابیتی PoE معروف است.
تفاوت بین سوئیچ SAN و سوئیچ LAN:
با توجه به شباهت سوئیچ های Sen و Len از نظر زیرساختی، در واقع تفاوت های زیادی دارند که آنها را از یکدیگر متمایز می کند.
برخی از تفاوت های بین سن سوئیچ و سوئیچ LAN به شرح زیر است:
سوئیچ LAN از کارت های شبکه با آدرس های MAC خاص استفاده می کند. با این حال، سوئیچ SAN از کارت های خصوصی به نام آداپتورهای گذرگاه میزبان استفاده می کند که از طریق فیبر به ذخیره سازی SAN متصل می شوند.
سوئیچ های LAN از آدرس های MAC برای مسیریابی بسته های داده استفاده می کنند، اما سوئیچ های Sen شناسه هایی مانند wwn را مدیریت می کنند.
سوئیچ های Sen از پروتکل هایی مانند FCOE، ISCSI و Fiber Channel برای برقراری ارتباط استفاده می کنند، در حالی که سوئیچ های LAN از پروتکل اترنت استفاده می کنند.
اساساً کاربران برای استفاده از پورت های سوئیچ LAN نیازی به خرید مجوز ندارند. با این حال، گاهی اوقات برای استفاده از پورت های SanSwitch باید مجوزهای خاصی خریداری شود.
سوئیچ های LAN توانایی اتصال کامپیوترها، سوئیچ های شبکه و روترها را به یکدیگر ارائه می دهند. اما عصر سوئیچ ها این فرصت را برای اتصال سرورها و دستگاه های ذخیره سازی داده به یکدیگر فراهم می کند.
